Društvenim mrežama kruži slika karte Kneževine Srbije u granicama iz 1878. godine, uz prateći opis:
“Srbija je prvi put priznata 1878. godine i to u granicama koje vidite na karti: nema Vojvodine, ni Sandžaka, ni Kosova. Lažljivci i tvorci mitova uspjevaju ovo sakriti ka zmija noge. U školama to ne uče, a kad im stavite na portale ili YT brišu prije no što dovršite tekst. Zato ŠIRITE, molim vas. Njih triba TUČI ISTINOM!!” (sic).
Tvrdnje iznesene u tekstu koji prati ovu kartu nisu činjenično utemeljene. Netočno je da se činjenice o povijesti srpske državnosti skrivaju, ili da se o njima ne uči u školama. Ne samo da se o povijesnoj epizodi koja se tiče Kneževine Srbije i njenog međunarodnog priznanja piše u srpskom medijskom prostoru (Espreso.rs), već se te informacije mogu pronaći i na web stranicama diplomatskih predstavništava Srbije.
Berlinski ugovor iz 1878. godine doista označava prvo međunarodno priznanje srpske državnosti. Tim ugovorom priznata je Kneževina Srbija, ustanovljena nakon srpskih ustanaka protiv otomanske vladavine početkom 19. stoljeća. Prvo međunarodno priznanje srpske državnosti nije ni moglo uslijediti ranije, s obzirom da se radi o konceptu koji je u međunarodno pravo i ušao sredinom 19. stoljeća, da bi značenje koje ima danas poprimio tek nakon Drugog svjetskog rata. Za više informacija o povijesnom razvoju koncepta međunarodnog priznanja preporučujemo radove “Recognition: A Short History” Jensa Bartelsona (Cambridge University Press, 2016) i “The International Law of Recognition” Emmanuelle Tourme-Jouannet (European Journal of International Law, 2013).
To pritom ne znači ni da u ranijim razdobljima članovi srpskog naroda nisu nastanjivali i politički kontrolirali teritorije šire, ali i uže od granica iz 1878. godine. Opširnije informacije o srpskoj povijesti javno su dostupne na Wikipediji.
